Pedagogische verschillen en dagelijks geneuzel!

Hej hej lieve mensen in Nederland,

Ik had gehoopt dit nooit te hoeven typen, maar gisteren was het dan toch echt zo ver... Ik moest een lange broek aan!!! Er hingen er sinds aankomst in Shenzhen 3 in mijn kast en met uitzondering van Beijing, hingen ze daar stof te vangen!
Maar we werden al een dag of 3 gewaarschuwd dat het koud zou worden (maar ja wie gelooft Chinezen nu, die zelfs bij 20 graden koud roepen) en ze kregen ook nog gelijk. Janka en ik werden na een barre nacht, ijskoud wakker en wilden beide niet opstaan. Maar school wacht niet, dus toch maar eruit! Snel lange broek aan, topje, t-shirt en vest, sjaal om de nek en 1tje voor de zekerheid mee! Nou ik heb het geweten... Heb koffie gedronken, een soepje gemaakt en 's middags ook nog een kop warme chocomel (Mama, Papa, Roel en Moon zeer bedankt voor het meesjouwen!), maar helaas niks mocht baten, het bleef KOUD!!!
's Ochtends werd er nog gelachen dat ik eindelijk eens een lange broek droeg (ze waren bang dat ik er geen had;)), 's middags wenste zowel ik als de chinezen, dat ik weer een korte broek kon dragen! Maar Rita leende me zelfs haar vest en zo kwam ik toch nog half verkleumd de dag door.
Na school geef ik bijles aan het meest schattige jongetje van heel de wereld en zijn moeder is een super mens, ze had sloffen voor me gekocht. Want haar man (die ooit eens Amsterdam heeft bezocht) had haar verteld, dat we verwarming binnen hadden. En nu zou ik toch warme voeten hebben :P)! Echt geweldig.

En toen ben ik nog gaan sporten (in de hoop het warm te krijgen, maar helaas) en na het sporten snel naar huis om te gaan douchen. Op de kamer was het ongeveer dezelfde temperatuur als buiten, want aan isolering doen ze niet, verwarming ook niet en daarnaast heeft onze keuken/badkamer GEEN raam! Dus warm douchen was er niet echt bij, maar snel gedaan en lekker de pyjama aangedaan. Daarna samen met Janka een aflevering van Grey's Anatomy gekeken en op het einde konden we alleen uitbrengen: HET IS ZO KOUD!!! Nou en toen kwam het klaarmaken voor de nacht, ons dekbed is super dun, maar ik had gelukkig nog een fleecedeken en ik heb mijn slaapzak meegenomen (om deze te gebruiken in Australie!!!) en behalve mijn neus, heb ik het heerlijk warm gehad. Janka en Sanne hadden deze extra pullen dus niet en zij werden wakker als ijsklontjes.
Inmiddels zit ik weer in de pauze op de computer (dit stukje te typen) en ik draag 1 legging, 1 broek, dikke sokken, 1 topje, 1 t-shirt, 1 bolero (voor de lange mouwen), 1 vest, 1 dikke trui en 2 sjaals en nu kan ik jullie meedelen als ik niet te lag stil zit is het best te doen!
Had ik jullie trouwens ook al medegedeeld, dat mijn school een open gebouw is en de wind vrij spel heeft..... IK WIL CENTRALE VERWARMING!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Maar gelukkig schijnt vandaag de zon ;)!

Maar genoeg gezeurt en bij deze begint deel 2 van dit stukje: de pedagogische verschillen!
Laat ik als eerste even zeggen, dat ik hier echt met plezier les geef, de kinderen zijn schatten en de leerkachten super aardig. En daarnaast geven ze hier les, zoals het al jaren gaat, ze zijn niet anders gewend. Qua pedagogiek liggen ze echt ver achter en van positief belonen hebben ze nog nooit gehoord. Maar aangezien ik mijn opleiding in Nederland heb gevolg, wilde ik toch even de verschillen opnoemen met Nederland.

Ten eerste kennen ze het speciaal onderwijs hier niet en worden problemen die de kinderen hebben (zoals autisme, pdd-nos, adhd enz.) ook niet erkend door ouders. Dus je hebt hier overvollen klassen, waar de kinderen niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Daarnaast krijgt de leerkracht, die de leerlingen wel aankan, alle moeilijke leerlingen met als gevolg dat ik 1 klas heb met 41 leerlingen!!
Ten tweede worden hier de kinderen bijna uitgekafferd als ze een fout antwoord geven of de foute oplossing aandraagt. Terwijl als je het rustig uitlegt en het kind op een normale manier zijn fouten laat inzien, hij/zij veel meer leert.
Als derde zijn de Chinezen (en veel Aziatische landen) van het presteren, dit gaat voor op het individuele welzijn van de leerlingen. Ze moeten lang stil zitten, wachten en er wordt veel naar binnen gestampt.
Daarnaast gaat de schoolleiding nu iedere maand, per klas 10 leerlingen testen op het lezen van Engels. En als er meer dan 3 leerlingen de woorden niet kunnen lezen, dan wordt er 10 yuan ingehouden op het maandsalaris van de leerkracht. Dus het negatieve krijgt weer de overhand.
En de manier waarop het zo wordt aangeleerd, klopt volgens mij ook helemaal niet. In Nederlandse en Engelse onderwijs wordt gewerkt met klanken (fonetisch). De kinderen leren klanken en kunnen dus op den duur voor hen onbekende woorden lezen. Terwijl de kinderen hier het alfabet krijgen aangeleerd en helemaal niet met klanken doen werken. Een kind kan dus nooit het woord zelf leren lezen en als leerkracht kun je het kind daarbij ook super moeilijk helpen. En kinderen van 3 moeten plaatjes kunnen herkennen en dan het juiste woord eraan koppelen ipv de woorden zonder plaatje te lezen!

En laatst gaf ik een les en aan het einde moeten ze allemaal gaan staan (dat wil de leerkracht van de groep) en moeten ze zeggen Thank you Cici. Maar 1 jongetje stond al met zijn stoeltje in zijn hand en deed dus niet mee.
En toen vroeg de leerkracht (volgens mij dan, want het ging in het Chinees), wie luistert er niet? En toen moesten alle kinderen naar dat jongetje wijzen en zeggen stoute jongen! Jaja, pedagogisch verantwoord!
En vandaag zong Kristine (andere buitenlandse leerkracht van de philipijnen) een liedje en de laatste regel was fat boy. Toen vroeg ze who's a fat boy? En wezen alle kinderen naar 1 iets wat molliger jongetje in die klas... echt pedagogisch verantwoord!

Als laatste zitten er in iedere klas wel een aantal lievertjes en deze worden door alle leerkrachten ook extra vertroeteld. Nu snap ik best dat het ene kindje leuker is dan het andere, maar als leerkracht hoor je dat niet te laten merken... Maar hier kan dat best!

Oja, en als de kinderen in sommige klassen niet goed mee doen, mag er best een keertje geslagen worden... waarom niet!

Dus ik hoop dat ik in de tijd dat ik hier ben, 1 honderste kan overbrengen op het gebied van een goed pedagogisch klimaat en een veilige leeromgeving en dat het vanaf dan stapje voor stapje beter gaat!
Ooit komen ook de Chinezen in het onderwijs op het pedagogisch klimaat en een veilige leeromgeving, wat wij ook bieden aan onze leerlingen in Nederland nu!

En met deze wijze (:P) woorden, sluit ik het stukje af. Mijn vingers bevriezen half van het typen, dus ga weer opzoek naar warmte!

Veel liefs uit het koude Shenzhen,

Cyrille